en mijn schoonmoeder zei: 'leuk meisje', toen ze haar dochter zag. Dat zijn dus twee woorden. Omdat ze vaak niets meer zegt, maken die twee woorden je hele dag weer goed, toch?
Erg goed. Kees, je hebt me even een krop in de keel gegeven. Niet dat dat slecht is hoor maar ik heb verleden jaar mijn grootmoeder (de bomma) verloren. Ze had ook een begin van dementie maar was gewoon versleten en is zachtjes weggedeemsterd. Het verlies was en is nog steeds erg groot want dat was mijn tweede mama. En dan ga ik regelmatig terug naar de mooie momenten. Soms kleine, ogenschijnlijk onbelangrijke zaken maar nu dat ze er niet meer is soms zo noodzakelijk. Ik hoop oprecht dat jullie nog mooie woordjes van haar moegen horen.
iets lichtvoetiger nu dus ik keer terug naar het topic over je dorp. Ik vind dat fantastisch zo 'n kleine gemeenschap maar ik zou daar dus niet kunnen aarden. Dat is te klein en ik zou me snel vervelen want ik ben 't stad gewoon. Hoewel het regelmatig een haat liefde verhouding is. Onze eerste stadsdichter heeft 't stad eens omschreven als 'Mijn moelijk lief' en dat is spot on. ge zijt er verliefd op en ge kunt ze niet missen maar soms irriteert ze mateloos : druk, rommelig, vuil en je zit op elkaars lip en regelmatig wil je ze gewoon de Schelde instampen. Aan de andere kant dan weer ; 't is een knappe, ik zie ze graag en ben er fier op!
